Świadkowie - Jacek Kaczmarski

Mamasza!

Mnie siemnadcat liet, a ja uże liejtnant.

Zdies wsio w poriadkie —

polskich my unicztożim banditow.

Tagda ja napiszu pismo i wsio skażu ja wam,

siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.

Atcu skażi szto u

mienia jest dla niewo padarok — pidżak s anglijskoj plietuszkoj popał mnie

prosta darom

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

Dosyć tego brodzenia przy brzegu

Ochłodziliśmy już po kolana

Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję

Płyńmy naprzód nad czarną głębinę

Tam odległość brzeg oczom zakryje

I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy

Niech się fale nad głową przetoczą

W uszach brzmieć będzie cisza po burzy

Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej

Bez rybiego popłochu pośpiechu

I zapomnieć zapomnieć kochani

Że musimy zaczerpnąć oddechu

Мамаша!

Я лейтенант, и я лейтенант.

Zdies wsi w poriadkie -

Польские бандиты.

Тагда, я напишу письмо и благословлю тебя,

Мой майор Шахнитов не может восстановить силы и уснуть.

Atcu загрязнил позицию

Собственность загон для женщин - пижама английской плетушки меня сожгла

простые подарки

Пойдем глубже в воду, любимый

Хватит этого берега

Мы остыли до колен

Наши ноги устали после бега

Входим в воду по пояс и шею

Пойдем вперед в черные глубины

Там даль до берега закроет глаза

И будем глотать там засохшую слюну

Тогда все будут медленно погружаться

Пусть волны катятся над головой

Тишина после грозы прозвучит в ушах

Низ будет открыт для глаз

Так виси над землей, хоть на ней

Никакой рыбной паники

И забыть любимых

Что нам нужно перевести дух