Laputa - Jacek Kaczmarski

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Co świat do końca zrozumieli

I o nic się nie muszą trudzić,

Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli.

Znając Zasadę i Mechanizm

W Muzykę zasłuchani Sfer

Wiecznie unoszą się nad nami

Jak nad ruchomą kartą zer.

Trzeba uderzać ich po uszach

By w żywy się wsłuchali los —

Trzeba uderzać ich po ustach

By mogli własny wydać głos.

Ale króciutko trwa ocknienie

Nim wrócą we wszechwiedny sen,

A nam, z pałaców ich, kamienie

Lecą na głowy w biały dzień.

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko

Jak zwykłe bułki się wypieka,

Jak chronić źródło, by nie wyschło,

Jak łatać dach, by nie przeciekał.

Nikt nigdy ich już nie obudzi,

Śmiech z klątwą się na usta cisną…

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Z ich piękną Latającą Wyspą.

Глупо жить среди умных людей

Что мир понял до конца

И им не о чем беспокоиться,

Не знаю, чего они не знали.

Знание принципа и механизма

Сферы, слушающие музыку

Они парят вечно над нами

Как и выше, движущаяся карта с нулями.

Вы должны ударить их по ушам

Пусть слушают судьбу живьем -

Вы должны ударить их по губам

Так что они могут сделать свой собственный голос.

Но нужно совсем немного времени, чтобы проснуться

Прежде чем они вернутся во всезнающий сон,

И из их дворцов у нас есть камни

Они летают на голове средь бела дня.

Они больше не знают, хотя знают все

Как пекут обычные булочки,

Как защитить источник, чтобы он не засох,

Как залатать крышу, чтобы она не текла.

Никто никогда не разбудит их снова

Проклятый смех сомкнет твои губы...

Глупо жить среди умных людей

С их прекрасным Летающим островом.