Wee mij - De Kift

Er trekt een eg door m’n innerlijk

Aan de herinnering aan haar

Hellingen met roestroze bosbessenstruiken

Bergtoppen

En stromen smeltwater

Uitgebroeide bremmenheiden

En lange lila duisternis

Afgezien van een enkele vlaag van zwartkijkerij

Ben ik een opgewekt persoon

Er is niemand die vaker lacht dan ik

Hoewel zij altijd heeft gezegd

Dat een lach een kind van de mistroostigheid is

Geloof ik daar niks van

Ik heb alleen geen mensenkennis

En minder gezond verstand dan een kind

Hier kan ik het wel zeggen

Maar tegenover de wereld, moet ik een rol spelen

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Vorstin

Wee

Wee-oh

Wee mij

Есть, например, пробегающий через мое внутреннее я

Памяти о ней

Склоны с ржаво-розовыми кустами голубики

горные вершины

И потоки талой воды

Вылупившиеся утесники

И долгая сиреневая тьма

Кроме единого шквала черноглазости

Я веселый человек

Нет никого, кто улыбается больше, чем я

Хотя она всегда говорила

Что улыбка - дитя мрака

Я не верю ни во что из этого

я просто не знаю людей

И меньше здравого смысла, чем у ребенка

Я могу сказать это здесь

Но перед всем миром я должен сыграть свою роль

горе мне

горе мне

горе мне

горе мне

принцесса

горе

пи-о

горе мне