Nie jesteś moja - Czesław Niemen

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

Choć byłaś od dawna dla mnie stworzona

Czemu więc nie jesteś i widokiem swoim

Nie wypłoszysz smutku z oczu moich

Jeśli jeszcze do mnie nie znalazłaś drogi

Pozwól że cię tu przyniosę sam w te progi

I nie mów tylko mi, że to za późno jest

O jedno życie

Nie daj mi słowem znać, że już nie jestem

Na wszechświata szczycie

Zasłoń mi sobą świat i wątpliwościom moim

Zabroń świtać

(Na, na, na, na)

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

И я не могу найти способ для этого

Что я буду делать теперь, что я буду делать с собой

Думаю, я иду по бесконечной дороге

Где я никогда не смогу различить свет и тень

И из камня я снова стану камнем

И хрустальные слезы, смешанные с дождем

Где-то в границах они упадут

Одинокий дом рухнет

Печально почерневший

И мечты в пустоши

Превратятся в руины от невыполнения

Ты не мой (ты не мой), ты не

Хоть ты давно для меня создана

Так почему же не вы и ваше мнение?

Ты не прогонишь мою печаль из моих глаз

Если ты еще не нашел свой путь ко мне

Позволь мне привести тебя одну к этим порогам

И не говори мне, что уже слишком поздно.

Одна жизнь

Не дай мне знать, что меня больше нет

На вершине вселенной

Покрой мир и мои сомнения собой

Запретить рассвет

(На, на, на, на)

Ты не мой (ты не мой), ты не

И я не могу найти способ для этого

Что я буду делать теперь, что я буду делать с собой

Думаю, я иду по бесконечной дороге

Где я никогда не смогу различить свет и тень

И из камня я снова стану камнем

И хрустальные слезы, смешанные с дождем

Где-то в границах они упадут

Одинокий дом рухнет

Печально почерневший

И мечты в пустоши

Превратятся в руины от невыполнения