Wierzyłam w nas - Verba, Sylwia Przybysz

Wierzyłam w nas, dlaczego dziś

To wszystko już nie znaczy nic?

Już dzisiaj wiem, choć czasem płyną łzy

Wciąż muszę silna być

Gdy to wszystko już nic nie znaczy

Była sobie miłość, epizod i wystarczy

Po prostu wyszło tak, nie chcę żałować

Łatwo się wkręcić, trudniej się odkochać

Czuję się dziwnie, nie potrafię się odnaleźć

Ludzie mówią, że ponoć życie toczy się dalej

I ponoć jutro też wyjdzie słońce

Dla mnie to mało obiecujące

Motywujące?

Raczej nie sądzę

Co mi po tym słońcu kiedy walczę ze sztormem

Nie ma Ciebie przy mnie i już nigdy nie będzie

A przed smutkiem nie ucieknę, dopadnie mnie wszędzie

Czas uleczy rany, ale pozostaną blizny

Zawsze będą przypominać, że się kiedyś kochaliśmy

Że mieliśmy siebie, ale to odeszło

Nie ma antidotum na gasnącą przeszłość

Czasem płyną łzy, to jest silniejsze

Szukam lekarstwa na złamane serce

Szukam szczepionki na nieudane związki

Szukam miłości, co nie sprawi przykrości

Nie lubię niepewności, to jest chyba jasne

Moja przystań, by zakotwiczyć na zawsze

Przylądek szczęścia i tylko my — imaginuję

Czy ja naprawdę za dużo oczekuję?

Oddam wszystko, by na stałe mieć kogoś

Żyć euforią, która odcina świadomość

A wzloty i upadki traktować jak drobiazgi

I w sobie mieć oparcie, by niczym się nie martwic

Teraz muszę znaleźć w sobie tyle siły

By pokonać to, co okoliczności mi zrządziły

Nie poddam się, bo wierzę, ze wszystko przede mną

Koniec zamartwiania, pora się uśmiechnąć!

Я верил в нас, почему сегодня

Все это больше ничего не значит?

Я уже знаю сегодня, хотя иногда текут слезы

Я все еще должен быть сильным

Когда все это больше ничего не значит

Была любовь, эпизод, и хватит

Просто так получилось, я не хочу об этом жалеть

Легко попасть, труднее разлюбить

Я чувствую себя странно, я не могу найти себя

Люди говорят, что жизнь продолжается

И судя по всему завтра выглянет солнце

для меня это не очень перспективно

Мотивация?

я так не думаю

Что после этого солнца, когда я сражаюсь со штормом

Ты не со мной и больше никогда не будешь

И я не убегу от грусти, она достанет меня везде

Время залечит раны, но шрамы останутся

Они всегда будут напоминать вам, что мы любили друг друга

Что мы были друг у друга, но это прошло

Нет противоядия от угасающего прошлого

Иногда текут слезы, это сильнее

Я ищу лекарство от разбитого сердца

Я ищу вакцину от неудачных отношений

Я ищу любовь, которая не будет неприятной

Я не люблю неопределенность, это, наверное, ясно

Моя гавань навсегда

Мыс счастья и только мы - представьте

Я действительно ожидаю слишком многого?

Я отдам все, чтобы иметь кого-то навсегда

Живи эйфорией, отсекающей сознание

И относиться к взлетам и падениям как к мелочам

И чтобы во мне была опора, чтобы ни о чем не переживать

Теперь я должен найти столько сил в себе

Чтобы преодолеть то, что обстоятельства продиктовали мне

Я не сдамся, потому что верю, что все впереди

Нет больше беспокойства, время улыбаться!