Esmeralda - Thanos Mikroutsikos, Giannis Koutras

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα

Κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές

Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα

Κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Γκαμπές

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος

Κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς

Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος

Απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου

Κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής

Πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου

Κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξωπίσω σε προδίνω

Κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού

Μη φεύγεις, πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο

Ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρεσάλτο να βαρέσουν

Κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά

Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν

Και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν

Κι εσύ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές

Στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα

Που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές

Ты напоил его вином Мидаса за ночь

И маяк осветил его тремя вспышками

Рядом с фанерой с длинной пиратской косой

И темный порт Габес в пределах нашей досягаемости

Утопленник поцеловал тебя на рассвете

И когда вы проснетесь с двойным звонком, вы утонете

При каждой ласке узел уходит в кровь

От знака старой китайской чумы

Попугай однажды послал тебе привет

И грелка ответила отрывисто от лепнины

Бросьте в волну старый, который заржавел на вашем ноже

И вы должны повеситься в одиночестве в ткани лука

Пропеллер пишет, уходя, я предаю тебя

И снова его свистит домкрат у руля

Не уходи, скажи, ты утопил его однажды ночью в Лондоне

Или в грязных водах другого порта

Моряки морского дна проснулись скучать

И так как твои волосы расчесаны навсегда

Затачивайте те мечи речи, которые мне нравятся

И я вернулся с тюленями в пещеру

Три дня ломали гвозди и три дня тебя прибивали

А ты ладонями упрямо сомкнулись

Суровое время и ты бесполезно изгоняешь ураган

Это тянет нас на землю с потерпевшим кораблекрушение