Здаецца нам вечнаю сцюжа - Sciana

Здаецца нам вечнаю сцюжа,

І хмары на небе мы бачым бясконца.

Ды яне губляю спадзеву, мой дружа,

У тое, што мы дачакаемся сонца.

Я веру – яшчэ залунае

Над вольным абшарам адвечны штандар.

Што чырваньню новыя жыцьці вітае,

Бельлю жыцьцё ахвяруючы ў дар.

Хай волі табе не бракуе,

І ёй паняверку скарыцца прымусь.

І нават сёння хай кожны пачуе

І паверыць –

Жыве Беларусь!

Мы вып’ем з табой за ўдачу,

А потым за прышласць і за маладосць.

Я веру, я адчуваю. я бачу –

Былі мы,

Мы будзем,

Мы ёсць!