W Samo Poludnie Zgaslo Slonce - Piotr Rubik, Zofia Nowakowska

Znienacka oddech tracą słowa,

gdy szept się snuje za dziewczyną,

że on chciał tylko raz spróbować,

jak będzie świt smakował z inną.

Dziś serca skowyt i dziś skarga,

że zamiast cieszyć się miłością,

strasznie pragnąłeś czuć na wargach

smak bezimiennej namiętności.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Może to wcale nieistotne,

bo cóż takiego się zdarzyło,

nie raz o serce ktoś się potknie

i nie raz się zakończy miłość.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Слова теряют дыхание

когда шепот следует за девушкой,

что он хотел попробовать только один раз

каким будет вкус рассвета с другим.

Сегодня вой сердца и сегодня жалоба,

что вместо того, чтобы наслаждаться любовью,

ты очень хотел почувствовать на своих губах

вкус безымянной страсти.

В полдень солнце погасло,

бумажные цветы перестали пахнуть,

железо уже не горячее,

и весь мир уже не мир.

Может быть, это вообще не имеет значения

за то, что случилось,

не раз кто спотыкался о сердце

и любовь закончится не раз.

В полдень солнце погасло,

бумажные цветы перестали пахнуть,

железо уже не горячее,

и весь мир уже не мир.

В полдень солнце погасло,

бумажные цветы перестали пахнуть,

железо уже не горячее,

и весь мир уже не мир.