10 - N.R.M.

Выпi, мой сябра,

Напярэдаднi сьвята:

Дзесяць год у палоне -

Гэта круглая дата.

Дзесяць год у паўзмроку,

Дзесяць год у паўкроку,

Ад сьляпога выроку...

Горад захоплены сьвятамi гораду,

Людзям чаго, людзям толькi нагоду дай,

Паабяцай iм службовую лесьвiцу,

Дай iм надзею, што заўтра ўсё зьменiцца!

Людзi жывуць напалову ў iлюзii,

Паабяцай, - i ўсё сьцерпiцца-зьлюбiцца!

Выпi за тое,

Што ты мейсца пустое.

Дзесяць год у запоi,

Дзесяць год у застоi.

I надзея ня грэе,

I любоў парахнее,

I каханьне старэе...

Сьвет апантаны iдэямi роўнасьцi,

Вось яна роўнасьць - жыцьцё ў нерухомасьцi.

Рэзкiя рухi, выказваньнi рэзкiя

Могуць прывесьцi да вынiку кепскага!

Цiхая, цiхая, цiхая сажалка, -

Толькi рапухi, а птушак нямашака!

Выпi свой келiх

Ты за шэрых дзён шэраг,

За маўклiвасьць ягнятаў,

За замкi i за краты.

Дзесяць год цiха згаслых,

Беспрасьветна-калгасных,

Не чужых i ня ўласных...

Дзесьцi, калiсьцi наперадзе, можа быць,

Дзецi заменяць, для гэтага трэба жыць,

Дзецi заменяць, для гэтага трэба жыць...

Выпи, мой сябра,

Напярэдадни свята:

Дзесяць год у палоне -

Гэта круглая дата.

Дзесяць год у паўзмроку,

Дзесяць год у паўкроку,

Ад сьляпога выроку...

Горад захоплены святами города,

Людзям чаго, людзям толки нагоду дай,

Паабяцай им служебную лесьвицу,

Дай им надзею, што заўтра ўсё зьменицца!

Людзи жывуць напалову ў илюзии,

Паабяцай, - и ўсё сьцерпицца-зьлюбицца!

Выпи за тое,

Что ты мейсца пустое.

Дзесяць год у запои,

Дзесяць год у застои.

я надзея ня грэе,

Я люблю парахнее,

Я каханьне старэе...

Сьвет апантаны идэями роўнасьци,

Вось яна роўнасьць - жыцьцё ў нерухомасьци.

Рэзкiя рухи, выказваньнi рэзкiя

Могуць прирывецци да вынику кепскага!

Цихая, цихая, цихая сажалка, -

Тольки рапухи, а птушак нямашака!

Выпи свой келих

Ты за шэрых дзён шэраг,

За маўкливасьць ягнятаў,

За замки и за краты.

Дзесяць год циха згаслых,

Бесправетна-калгасных,

Не чужих и ня ўчужласных...

Дзесьци, калици наперадзе, можа быць,

Дзеци заменяць, для гэтага трэба жыць,

Дзеци заменяць, для гэтага трэба жыць...