Álfheimur - Skálmöld

Úti blæs og fjörður frýs

Fimbulvetur ræður

Yfir vakir álfadís

Inni loga glæður

Varúlfs heyrist vígagól

Vargurinn er óður

Álfabarn í krömum kjól

Kúrir sig hjá móður

Hrynja og skjálfa gljúfragil

Grýta þig bjálfar magrir

Heima þeir sjálfir halda til

Hér sofa álfar fagrir

Þrumuguðinn skóginn skók

Skjól er Óðinn lofum

Lesum við á lærða bók

Leggjumst þar og sofum

Álfabörn í hárri höll

Heyrist enginn grátur

Ráfa úti risar, tröll

Ráðast álfagátur

Kvöldin brenna kaldar senn

Kálfsins spenna græðir

Völdin renna aldar enn

Álfsins penna ræðir:

Hlýja greiðir hálfa leið

Harma- sneiðir kveinið

Lýja reiðir álfa eið

Arma neyðir veinið