Epilogi - Ruoska

Kun toivo yöhön haihtuu

jäljelle jää kaipuu

näänkö teitä milloinkaan

On aika taival jättää

päivä raskas päättää

varjot mua jo odottaa

Solut kivusta huutaa

ruumiin tuska mielen huumaa

outo virus veren saastuttaa

Ei kärsimystä enää

iskurin taakse vetää

otsaluun luoti lävistää

Kesken jäi niin paljon

tauti voitti tahdon

jaksa en nyt huomiseen

Kohta saan mä rauhan

syvyydessä haudan

tää on kirje viimeinen

Когда надежда на ночь испаряется

осталась тоска

я когда-нибудь увижу тебя

Время уходить

день тяжелый, чтобы решить

тени уже ждут меня

Клетки кричат ​​от боли

боль в теле опьянение разума

странный вирус заражает кровь

Нет больше страданий

тянуть за ударником

пробивание лба пулей

В середине так много осталось

болезнь победила волю

если не завтра

У меня скоро будет мир

в глубине гробницы

это последнее письмо