Goniąc kormorany - Piotr Szczepanik, Alibabki, Ricercar 64

Dzień gaśnie w szarej mgle.

Wiatr strąca krople z drzew.

Sznur kormoranów w locie splątał się,

Pożegnał ciepły dzień,

Ostatni dzień w mazurskich stronach.

Zmierzch z jezior żagle zdjął.

Mgieł porozpinał splot.

Szmer tataraków jeszcze dobiegł nas,

Już wracać czas.

Noc się przybrała w czerń.

To smutny lata zmierzch.

Już kormorany odleciały stąd,

Poszukać ciepłych stron,

Powrócą wiosną na jeziora.

Nikt nas nie żegna tu.

Dziś tak tu pusto już.

Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr,

Już wracać czas.

День угасает в сером тумане.

Ветер сдувает капли с деревьев.

Нить бакланов в полете запуталась,

Он попрощался с теплым днем,

Последний день в Мазурских краях.

Сумерки сняли с озер паруса.

Туман разорвал ткань.

Ропот аира еще не дошел до нас,

Пришло время вернуться.

Ночь стала черной.

Это грустные летние сумерки.

Уже бакланы улетели

Ищите теплые стороны,

Весной они вернутся в озера.

Здесь с нами никто не прощается.

Сегодня здесь так пусто.

Туманы лишь ветер гонит среди камыша,

Пришло время вернуться.