Miejska Sprawa - Natalia Nykiel

Widzę Cię rano, wciąż tak samo

Czerwone policzki z dala wyliczają czas

Rozmowa wymieszana z chłodem

Zawierucha zwiewa głosy z uczęszczanych tras

Czuję Cię w parującym świetle

Błękitne kokony imitacją żywią nas

Im więcej chcę, tym bardziej wchodzę

I w ciasnych zakątkach szukam wszystkich swoich spraw

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Nie chcę używać słowa miłość

Bo wpadnie jak w studnie

Echem będzie dręczyć nas

Pochopnie znamy się, mijamy

Nie chcemy nic wiedzieć

O kolorze naszych serc

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Я вижу тебя утром, все тот же

Красные щеки отсчитывают время

Разговор смешанный с холодностью

Zawierucha выдувает голоса с пройденных маршрутов

Я чувствую тебя в дымящемся свете

Имитация голубых коконов кормит нас

Чем больше я хочу, тем больше я вхожу

И в тесных местах ищу все свои дела

Кто-то похитил меня одного

Кто-то бросил его в пучину рек

И телефонный голос замурован

Вы видите то же самое

Вы упали, как слива в соусе?

Вы чувствуете себя непростительно

Когда кто-то запыхался

Я не хочу использовать слово любовь

Потому что он упадет, как колодец

Эхо будет мучить нас

Мы знаем друг друга наспех, мы проходим мимо

Мы не хотим ничего знать

О цвете наших сердец

Кто-то похитил меня одного

Кто-то бросил его в пучину рек

И телефонный голос замурован

Вы видите то же самое

Вы упали, как слива в соусе?

Вы чувствуете себя непростительно

Когда кто-то запыхался