Przypadek Hermana Rotha - Myslovitz

Lubię siłę czerni

I nieużywania słów

Wszystkiego, co niezmienne

W nicości za oknem, gdy budzą się mgły

Lubię starych ludzi

Bo starość jest jak mgła

Patrząc wprost w jej pustkę

Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

Szukałem Cię w odbiciu szyb

Tonę we współczuciu

Głębiej z każdym dniem

I choć wiem, że już nie wrócisz

Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

I szukam Cię…

Bo tak mało wciąż wiem

Tak mało wciąż jest

W tym wszystkim… mnie

Мне нравится сила черного

И не используя слова

Все, что не может измениться

В небытии за окном, когда просыпаются туманы

мне нравятся старые люди

Потому что старость подобна туману

Глядя прямо в ее пустоту

Я хочу этого тем больше, чем старше я

Ты, он и я

Внутри выглядит как стекло

Я не забуду те дни

Я искал тебя в отражении окон

Я тону в сострадании

Глубже с каждым днем

И хотя я знаю, что ты не вернешься

Моя жизнь все еще разорвана неуверенностью и суматохой

Ты, он и я

Внутри выглядит как стекло

Я не забуду те дни

И я ищу тебя...

Потому что я еще так мало знаю

Там еще так мало

Во всем этом… я