Z tobą w górach - Maryla Rodowicz

Świtem bladym, białym ranem po niebie, po niebie

Czarne chmury rozczochrane czesał górski grzebień

A ja jeszcze cię nie znałam o tej porze

Czyś ty wróbel, nie wiedziałam, czyś ty orzeł

Hej!

poznałam cię po drodze, po drodze do nieba

Kiedy wicher dmuchał srodze, świerkami kolebał

A to było świtem prawie, bardzo wcześnie

Nie wiedziałam, czy na jawie śnię, czy we śnie

A południa płomień lasy ogarnął, podpalił

Kiedyśmy za pierwszym razem siebie poznawali

Góry wielkie grzały obok pełne światła

Wyruszałam wtedy z tobą na kraj świata

Biegłam z tobą jak po ogień do góry, do słońca

Za doliny za szerokie po miłość bez końca

Czerpaliśmy z siebie sami cuda, cuda, cuda

I oczami i ustami jak ze źródła

Zmierzchem, nocką, w borów cieniu pod księżycem dużym

Ty skąpałeś się w strumieniu aż po same uszy

A ja spałam w ciepłym zboczu i to znaczy

Już wiedziałam jak ci z oczu, z oczu patrzy

Biegłam z tobą …

На рассвете бледно-белое утро по небу, по небу

Черные взъерошенные облака прочесали гребень горы

И я еще не знал тебя в это время

Ты воробей, я не знал, что ты орел

Привет!

Я встретил тебя на пути, на пути к небесам

Когда дул сильный ветер, ели кружились

И был рассвет, почти, очень рано

Я не знал, мечтаю ли я или мечтаю

А днем ​​пламя охватило леса, подожгло их

Когда мы впервые узнали друг друга

Рядом согрелись великие горы, полные света

Потом я пошел с тобой на край света

Я бежал с тобой, как за огнём к солнцу

Для долин, слишком широких для бесконечной любви

Мы рисовали чудеса, чудеса, чудеса от себя

И глазами и ртом как из родника

В сумерках, ночью, в тени леса, при большой луне

Вы купались в ручье до ушей

А я спал в теплом склоне, и это

Я уже знал, как из твоих глаз, из твоих глаз

Я бежал с тобой...