Mais Uma Lua - Mariza

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Here, close to us, absent to me

A força do que fomos e de ser tua /The power of what we were and of being yours

Aqui adormeci, pesadamente, /Here I slept, heavily

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/As ino me fell another moon

E foram, como sempre, as minhas penas /My sorrows, were there as always

Ou foi a solidão de quem se prende /Or was it the solitude of one who’s held

A querer saber de nós, horas amenas /In the wish to know us, pleasant times

E tudo o que a minh’alma não entende.

/And all my soul does not understand

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /And here what was ours is dying

De amor falam as dores da beira fim.

/Of love the sorrows speak almost ended

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, my love, if I don’t hold you

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/But live perfectly well within myself

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Aqui, perto de nós, de mim ausente / Здесь, рядом с нами, у меня нет

A força do que fomos e de ser tua / Сила того, чем мы были, и быть твоей

Aqui adormeci, pesadamente, / Здесь я крепко спал

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/Как ино мне упала еще одна луна

E foram, como sempre, as minhas penas / Мои печали были там, как всегда

Ou foi a solidão de quem se prende / Или это было одиночество того, кто держал

A querer saber de nós, horas amenas / В желании узнать нас, приятные времена

E tudo o que a minh'alma não entende.

/И вся моя душа не понимает

E aqui o que foi nosso vai morrendo, / И здесь умирает то, что было нашим

De amor falam as dores da beira fim.

/ О любви печали говорят почти закончились

Desculpa, meu amor, se te não prendo / Прости меня, любовь моя, если я не обниму тебя

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/Но прекрасно живу внутри себя

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, spię uspiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, spię uspiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — до заника

O milości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale