Kirjoitan runoja - Laura Voutilainen

Kun toiset hoippuu yöstä kaupungin

Voi tuntuu papereilta seinätkin

Niin kulumaan saan ajan helpommin

Kun mä kirjoitan koko yön runoja

Niissä kuu on piippu hampaissaan

Se nukkuu siirappia varpaissaan

Ja vaikkei sointuisi ne ollenkaan

Mä vain kirjoitan joka yö runoja

Kovempaa vielä

Vähän jos voi

Ei koskaan liian lujaa musiikki soi

Kun kaikki muut on jossain juhlimassa

Mä vain kirkjoitan koko yön runoja

Vähäsen vielä

Lisää jos voi

Niin kohta yössä koko kortteli soi

Ja vaikka juhlat jatkuu naapurissa

Mä vain kirjoitan joka yö runoja

Jos sattuu naapuriin vain

Törmäämään

Se vaihtaa aihetta kuin itsestään

Se rokkibändissä käy tuuraamassa

Ja töissä arkkitehtitoimistossa

Voin kuulla äänet ja mä melkein nään

Taas pöytää uuteen paikkaan siirellään

Mut rikkomatta millään tunnelmaa

Mun jälleen täytyy heille huomauttaa

Kovempaa vielä

Vähän jos voi

Ei koskaan liian lujaa musiikki soi

Kun kaikki muut on jossain juhlimassa

Mä vain kirjoitan koko yön runoja

Vähäsen vielä…

Siellä puhutaan niitä näitä vain

Joka päivä on niin kuin lauantai

Siellä katsotaan liigamatsia

Kuuskytlukua ja teknojazzia

Miten nopeaa on ensirakkaus

Miten vaikeaa on kynnenlakkaus

Joku manaa että «onpa huono sää»

Eikö olisi jo aika hellittää

Kovempaa vielä…

Vähäsen vielä…

Kovempaa vielä

Vähän jos voi

Ei koskaan liian lujaa musiikki soi

Sen nuoren arkkitehdin kainalossa

Nyt mä kirjoitan joka yö runoja

Пока другие улетают из города ночью

О, даже стены кажутся бумагой.

Так мне будет легче проводить время

Когда я пишу стихи всю ночь

У них луна в зубах

Он спит с сиропом на пальцах ног

И даже если они не находят отклика

Я просто пишу стихи каждую ночь

Еще труднее

Немного, если сможешь

Музыка никогда не бывает слишком громкой

Пока все остальные где-то тусуются

Я просто пишу стихи всю ночь

Немного больше

Больше, если сможешь

Вскоре весь квартал звонил всю ночь

И хотя вечеринка продолжается по соседству

Я просто пишу стихи каждую ночь

Если это произойдет только с соседом

Врезаться в

Он меняет тему как будто сам по себе

Это в рок-группе

И работа в архитектурном бюро

Я слышу голоса и почти вижу

Таблица снова перемещается на новое место

Но никак не сломив настроения

Я должен указать на них снова

Еще труднее

Немного, если сможешь

Музыка никогда не бывает слишком громкой

Пока все остальные где-то тусуются

Я просто пишу стихи всю ночь

Немного больше...

Там только об этом и говорят

Каждый день как суббота

Мы смотрим матч лиги там

Пение елки и техно-джаз

Как быстро проходит первая любовь

Насколько твердый лак для ногтей?

Кто-то говорит, что «погода плохая»

Не пора ли расслабиться?

Еще труднее…

Немного больше...

Еще труднее

Немного, если сможешь

Музыка никогда не бывает слишком громкой

Под рукой этого молодого архитектора

Теперь я пишу стихи каждую ночь