Największy Teatr Świata - Edyta Geppert, Kroke

Siedzę na twardym krześle

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

Przede mną mroczna scena

Nade mną wielka kurtyna

A przedstawienie zaraz się zacznie

Codziennie się zaczyna

Tragiczni komedianci

Od tylu lat ci sami

Niepowtarzalne stworzą kreacje

Zamieniając się znowu rolami

Ten, który dziś gra króla

Do wczoraj nosił halabardę

A jutro będzie tylko błaznem

Prawa tej sceny są twarde

Premiera za premierą

Pomysłów nie zabraknie

Publiczność zna ich wszystkie sztuczki

A jednak cudów łaknie

Po każdej plajcie antrakt

A po nim znów premiera

I jeszcze większa plajta

A teatr nie umiera

Siedzę na twardym krześle

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

A obok mnie w milczącym tłumie

W cieniu tej wielkiej sceny

Artyści cisi i prawdziwi

Artyści niespełnieni

Nie zagram w tym teatrze

Nie przyjmę żadnej roli

A serce, a co z sercem

A niech tam sobie boli

I każdy nowy sezon

Niech będzie jak pokuta

Stąd przecież wyjść nie można

Więc siedzę jak przykuta

Do tego właśnie miejsca

W największym świata teatrze

Patrzę i oczom nie wierzę

Nie wierzę, ale patrzę

Pode mną smutna ziemia

Nade mną nieba kurtyna

Więc czekam aż Reżyser Niebieski

Ogłosi wielki finał

Nie wierzę, ale patrzę

я сижу на жестком стуле

В самом большом театре мира

смотрю и не верю своим глазам

Я не верю, но я смотрю

Передо мной темная сцена

Большой занавес над головой

И шоу вот-вот начнется

Он начинается каждый день

Трагические комики

То же самое на протяжении стольких лет

Творения будут уникальными

Снова обмен ролями

Тот, кто сегодня играет короля

До вчерашнего дня он носил алебарду

А завтра он будет просто шутом

Законы этой сцены суровы

Премьера за премьерой

Идей будет много

Зрители знают все их уловки

Но он жаждет чудес

Выплевывайте взаимодействие после каждого

И снова премьера

И еще больший провал

И театр не умирает

я сижу на жестком стуле

В самом большом театре мира

смотрю и не верю своим глазам

Я не верю, но я смотрю

И рядом со мной в безмолвной толпе

В тени этой великой сцены

Артисты тихие и настоящие

Нереализованные художники

Я не буду играть в этом театре

Я не возьму на себя никакой роли

А сердце, что насчет сердца

И пусть там больно

И каждый новый сезон

Пусть это будет как покаяние

Ведь отсюда не выбраться

Так что я сижу прикованным

В это место

В самом большом театре мира

смотрю и не верю своим глазам

Я не верю, но я смотрю

Подо мной грустная земля

Небо - занавес надо мной

Так что я жду директора Блю

Он объявит грандиозный финал

Я не верю, но я смотрю