Om Wat Applaus - Herman Van Veen

Om wat applaus

Heeft hij vergeten

De godverlaten duisternis

Nooit vermoed en nooit geweten

Hoe wit, hoe leeg de winter is

Alleen de wind

De wind die fluistert

Alleen een steen

Een steen die wacht

Alleen een boom

Een boom die luistert

Naar het water

Water lacht

Hij die zijn hand wou laten heersen

Over dingen, over zand

Draagt op zijn schouders brons en marmer

Wordt gekust door vreemde angst

Alleen de dwaze

Gekken weten

Hun kreten klinken schril en hol

En worden langzaam opgevreten

Door een oude wereldbol

для аплодисментов

Он забыл

Забытая Богом тьма

Никогда не подозревал и никогда не знал

Как бела, как пуста зима

Только ветер

Ветер, который шепчет

Просто камень

Камень ждет

Просто дерево

Дерево, которое слушает

К воде

вода улыбается

Тот, кто хотел, чтобы его рука правила

О вещах, о песке

На плечах бронза и мрамор

Поцелуй странного страха

Только глупый

Сумасшедшие люди знают

Их крики звучат пронзительно и глухо

И медленно съедаются

Через старый глобус