Kraanvogels - Herman Van Veen

Soms denk ik wel dat de soldaten

Die in de oorlogen gevallen zijn

Niet onder witte kruisen zijn begraven

Maar dat zij kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden

Hun hese stemmen roepen in hun vlucht

't Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken

Diep in gedachten naar de avondlucht

Daar, in de laatste lichtglans van de schemer

Gaat een vermoeide vogeltrek voorbij

Ik zie een lege plaats in hun geleed’ren

Misschien is dat de plek bestemd voor mij

Als ik met hen de hemel zal bevolken

Voorbijtrek in het schemerend verschiet

Dan zie ik jullie uit de verre wolken

Dan roep ik jullie, die ik achterliet

Soms, soms denk ik wel dat de soldaten

Die in de oorlogen gevallen zijn

Niet onder witte kruisen zijn begraven

Maar dat zij kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden

Hun hese stemmen roepen in hun vlucht

't Is misschien daarom dat wij zo dikwijls kijken

Diep in gedachten naar de trieste lucht

Иногда мне кажется, что солдаты

Кто пал в войнах

Не похоронен под белыми крестами

Но что они стали журавлями

Они зовут нас из давно минувших времен

Их хриплые голоса зовут в полет

Может быть, поэтому мы так часто смотрим

Глубоко в мыслях к вечернему небу

Там, в последнем свете сумерек

Проходит усталая миграция птиц

Я вижу пустое место в их рядах

Может быть, это место для меня

Если я с ними заселю небо

Уходя в сумеречную даль

Тогда я вижу тебя из далеких облаков

Тогда я зову тебя, которого я оставил

Иногда, иногда я думаю, что солдаты

Кто пал в войнах

Не похоронен под белыми крестами

Но что они стали журавлями

Они зовут нас из давно минувших времен

Их хриплые голоса зовут в полет

Может быть, поэтому мы так часто смотрим

В глубине души к грустному небу