De Duiven Los - Herman Van Veen

De duiven los,

in gedachten maakt hij zich een Alfa Romeo.

De dashbordwijzers trillen in het rood,

rond honderdtachtig.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een witte stip komt dichterbij,

een meisje op de vluchtstrook.

Ze moet naar Zeist, wat een toeval,

ze nesteld zich in het nappa.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een bloesemroute,

in gedachten rijdt hij het bospad op.

Hij tilt haar uit de auto,

bewijst zich op de trimbaan,

schrijft haar naam in het zand.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsje vraagt of papa nu tijd heeft om te spelen…

Выпустить голубей,

мысленно он делает из себя Alfa Romeo.

Стрелки вибрируют красным,

около ста восьмидесяти.

А летнее платье Эльжи висит на бельевой веревке...

Белая точка приближается,

девушка на твердом плече.

Она должна отправиться в Зейст, какое совпадение,

она оседает в синнаппе.

А летнее платье Эльжи висит на бельевой веревке...

Цветущий маршрут,

мысленно он едет по лесной тропинке.

Он поднимает ее из машины,

проявляет себя на беговой дорожке,

пишет свое имя на песке.

А летнее платье Эльжи висит на бельевой веревке...

Ее блузка свободна, он свою рубашку,

он снимает с нее юбку.

Он приходит и зовет своих голубей.

А летнее платье Эльжи висит на бельевой веревке...

Ее блузка свободна, он свою рубашку,

он снимает с нее юбку.

Он приходит и зовет своих голубей.

И Элсье спрашивает, есть ли у папы сейчас время поиграть…