Wieśniacze Życie - Grzegorz Turnau

W groty lesistej otulon ciszę

O kłamny świat nie troszczę się

Gdy chłodem letnim wietrzyk tchnie

Gdy topól liście z lekka kołysze

Z łagodnym szmerem fale się toczą

Brzeg szmaragdową czarą lśni

W pucharkach srebrnych dając mi

Wodę bez zdrady — jasną, przeźroczą

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro

Przechodzącemu wśród łąk poecie

Kobierca ściele barwną błoń

Zielona Flory hojnej dłoń -

Misternie tkaną w wiosenne kwiecie

Zbłąkany w leśnych ciń wirydarzy

Wsłuchany w dźwięk ptaszęcych pień

Na dworski świat — nikły jak cień -

Patrzę z uśmiechm pogodnym w twarzy

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro (…)

Тишина окутана в лесистых пещерах

Меня не волнует лживый мир

Когда летний ветерок остынет

Когда тополь немного качается

Волны накатывают с тихим рокотом

Берег сияет изумрудным стеклом

В серебряных чашах, подарив мне

Вода без предательства - чистая, прозрачная

Эх ты!

Заботы не скрыты облаком

Крестьянская жизнь

Эх ты!

С вкраплениями шипов щедро

Фиолетовые короли

Поэт, который проходит через луга

Ковер сделан из цветного солнца

Зеленая Флора щедрой руки -

Замысловато сплетенный в весеннем цветке

Бродячий человек в лесу монастыря

Слушая звук птичьего хобота

В мир придворный - тусклый, как тень -

Смотрю с веселой улыбкой на лице

Эх ты!

Заботы не скрыты облаком

Крестьянская жизнь

Эх ты!

С вкраплениями шипов щедро

Пурпурные короли (...)