Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Капли дождя на висках

Смотрю на Вислу и страницы мокрые в руках

Я смотрю на жизнь, город спокойно спит в домах

Где в каждом из них живет не одна история

Иногда я пробираюсь в чью-то жизнь, как вор

Я бреду по грязи смерти и наслаждаюсь смехом

Иногда я завидую, иногда я ненавижу

Я знаю, что у каждого свой путь, и я пишу вам о своем.

И я слушаю людей, я вижу себя в их глазах

Может я наивно верю в солидарность между нами

Более одной заколдованной драмы в четырех стенах

Проклятый, ты хочешь уйти с дороги

Много боли, которая уже немного уснула

Но он все еще кричит, чтобы кто-нибудь рассказал о нем

Даже если говорят, что не стоит вспоминать

Мы и камни случайно свидетели

Я хочу отпустить свой гнев, я иду в город

Я убегаю из места, где мне слишком тесно

Варшава не спит, сегодня будет моя пара

Руки на асфальте, ночная прогулка к звездам

Я путешествую по местам, которые знаю наизусть

Тысячи шагов, чтобы иметь смысл

Мирная ночь, я медленно погружаюсь в тишину

И только ветер развеивает тревожные мысли

Кажется одиноким, но у меня здесь есть слушатели

Есть камни, вокруг которых многие видели

И я думаю, если бы камни могли говорить

Они бы сказали правду, настолько разную для людей

Он молчаливый свидетель, поэтому я расскажу ему историю

Ты можешь кричать здесь со мной, выплескивать то, что в тебе

Не бойся, они никогда не причинят нам вреда.

Это не люди, глаза которых еще ничего не видят

Столько боли происходит за кулисами

Среди безмолвных стен

Хотя иногда когда настроишь ухо кричат, все становится ясно

Шрамы прошлого - способ понять будущее

Иногда ответы так близки

Достаточно протянуть руку, чтобы узнать, что передо мной

Я сам собираю грязь, пачкая руки

Я смотрю в темноту, темнота смотрит в мое сердце

Я знаю больше, но могу и меньше

Там, где мир, есть двери, в которые можно войти

В любой момент свобода потечет из каждой вены

Но это слишком просто, у меня еще столько сил

Жить, дышать полной грудью

Хотя иногда мне надоедает и тяжело дышать

Да здравствует жизнь, даже когда все потеряно

Я засну, но за меня будут говорить камни

Мне нужно так мало, чтобы обрести покой

Я хочу просыпаться утром и быть рядом с кем-то

Я хочу снова довериться, чтобы не получить нож в спину

Потому что жизнь - это мгновение, я хочу наслаждаться этим моментом.

Я пытаюсь бороться со своими слабостями

Я всего лишь человек и часто не знаю границ

Я очень верю, что скоро все будет хорошо

И сегодня я расскажу камням, что больше всего болит

Я столько раз убегал и не хотел говорить

Всегда наедине с проблемами, поэтому я хотел бороться с жизнью

Тем не менее, я заметил эту разницу с течением времени

Что когда я громко кричу, моя совесть чиста

И даже когда ты молчишь и не хочешь меня слушать

И мои слова для тебя просто пустота

Я знаю, что делать, и я быстро найду новую причину

Выйти и снова посетить мои камни