Ballada o Pewnej Podróży - Enej

іє, і іє

і є, —

іє, і іє

і є

ї ї

є, — і

Sońce hrije, witer wije

Z polia na dołynu

Nad wodoju hne z werboju

Czerwonu kałynu

Na kałyni odynoke

Hnizdeczko hojdaje

A de ż diwsja sołowejko?

Ne pytaj, ne znaje

Sońce hrije, witer wije

Czerwonu kałynu

Zhadaj łycho, ta j bajduże…

Mynułoś… propało…

Zhadaj dobre, serce wjane

Czomu ne ostałos?

Otoż hlanu ta zhadaju

Buło, jak smerkaje

Zaszczebecze na kałyni

Nichto ne mynaje

Sońce hrije, witer wije

Z polia na dołynu

Sońce hrije, witer wije

Czerwonu kałynu

De watahu projdyswita

Wodyw za soboju

Wse ostaloś, wse sumuje

Jak rujiny Troji

Wse sumuje, tilky sława

Sońce zasijała

Ne wmre kobzar, bo nawiky

Joho prywitała

Sońce hrije, witer wije

Z polia na dołynu

Sońce hrije, witer wije

Czerwonu kałynu

Sońce hrije, witer wije

Z polia na dołynu

Sońce hrije, witer wije

Czerwonu kałynu

Sońce hrije, witer wije

Czerwonu kałynu