Шлях валхвоў - Дрыгва

Са мной гульню заладзіў вецер,

У чыстым полі сярод ночы.

Гне да долу, збіць з ног хоча,

Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка

Засталося мне да лесу.

За сцяной дрэў, за высокай,

Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак

І ў чорны глыб накіраваўся.

Стамляла йсці па гурбах снега,

Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца —

Густы ельнік што хавае.

Невялікая паляна,

Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў у цемры

І ў наступнае імгненне

Цень адкінуў святы камень —

Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы

Хвалы Багам нашага роду,

Цела Дух прашчура напоўніў

І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,

Што лес пранёс ў пакаленнях,

Раптоўна розум мой спасцігнуў

І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога

Усім даўно адзначыў месца.

У віры бясконцым і спрадвечным

Павінны мы свой лёс пранесці.

Игра началась со мной на ветру,

В чистом поле среди ночи.

Нагибается, хочет сбить,

Заполняет глаза снегом.

Но я вижу недалеко

Я должен идти в лес.

За стеной деревьев, за высоким,

У вихря мало места.

Выбрал знакомое направление

И ушел в черную пучину.

Устал ходить по сугробам,

Да, иногда он цеплялся за ветки.

Все заметили это место -

Толстая ель, которая прячется.

Небольшая поляна,

Вот куда я направляюсь.

Огонь зажгли в темноте

И в следующий момент

Тень отбросила святой камень -

Я упал перед ним на колени.

И в то время, когда он говорил слова

Хвала богам нашего рода,

Тело Духа наполняется с избытком

И я впитал силу природы.

Даже этот клад ценных знаний

То, что лес унес из поколения в поколение,

Внезапно мой разум осознал

И я получил просветление.

Цикл земной жизни

Все давно это место отметили.

Вихрь бесконечен и вечен

Мы должны нести свою судьбу.