Uusi Ihmiskunta - Cmx

Äkkiäkun herään on aamu,

vaikkei mikään ole ennallaan.

Tunnit seuraa toisiaan,

kasvot tuntuu vierailta,

kumma kun on sisälläkin säiden armoilla.

Toin maahan sielua kun lähdit,

ei siinäpaljon kertomista.

Liput roikkuu märkinä,

olen aina väärässä,

yllättävän pitkätämäkeskikatu on.

Ei tullut paratiisi, vaikka meille siitäpuhuttiin.

Ei ollut siellätaivas, vaikka vielääsken luulin niin.

Havahtuu patsaat elon puistoissa,

harhailee aamuun jaloin kivisin.

Seppeleitäkuihtuneita,

ääniäajan kuilusta,

kaiverrukset jalustoista ilmaan pakenee.

Nousevat vieläsiivilleen hohtaen suuret laivat,

kantavat meidät murheiden laaksoista tähtiin, kauas!

Внезапно я просыпаюсь утром,

хотя нет ничего похожего.

Часы сменяют друг друга,

лицо кажется странным

странно, когда он находится внутри во власти погоды.

Я принес душу в землю, когда ты ушел,

не так много, чтобы сказать.

Флаги висят мокрые,

я всегда ошибаюсь

удивительно длинная средняя улица.

Рая не было, хотя нам об этом говорили.

Неба там не было, хотя я все еще так думал.

Разбудите статуи в парках жизни,

бродит утром пешком со скалами.

венки,

разрыв в звуковом времени,

резьба на пьедесталах улетает в воздух.

Большие корабли еще поднимаются на крыльях,

унеси нас из долин печалей к звездам, далеко!