Tuulenkosija - Cmx

Mielessäni seisoisinpa yksin törmän huipulla

Huutaisin ees niin kuin huutaa näkijätär kirousta

Tuulta taivaalta kun kutsuu painajaista riepottamaan pois

Vaan kirjani on väsyneet ja näyt täynnä olioita

Jotka ei oo niskojansa nöyrryttäneet maailmalla

Ne minut tahtoo vangita ja kantaa tyhjään ilmaan mukanaan

Kuljen, vaikken liiku, syvyys minut rauhoittaa

Vaik' kysymykset huutavatkin kuorolauluaan

Kuljen, vaikken liiku, syvyys minut rauhoittaa

Vaik' kysymykset huutavatkin kuorolauluaan

Ne eivät muista että ihmisellä on vain elämänsä

Senkin ne tahtovat omistaa

Nyt on tullut aika tunnistaa ne kaikki kasvot

Jotka luuli unhoon painaneensa, arkipäivän savuverhon taa

Ei unet jätä meitä rauhaan, vaikka hylkäisimme ne

Lähden iltamyöhään, viimeinkin on aika

On jää niin mustaa yllä syvyyksien

Joiden tiedän tummaan hellyytensä helmaan

Sulkeneen niin monta pyhiinvaeltajaa

Kuljen, vaikken liiku, syvyys minut rauhoittaa

Vaik' kysymykset huutavatkin kuorolauluaan

Kuljen, vaikken liiku, syvyys minut rauhoittaa

Vaik' kysymykset huutavatkin kuorolauluaan

Ne eivät muista että ihmisellä on vain elämänsä

Senkin ne tahtovat omistaa

На мой взгляд, я бы остался один на вершине столкновения

я бы кричал как трус

Ветер с неба, когда вы приглашаете кошмар сорвать

Но моя книга устала, и ты выглядишь полным предметов

Которые не унижали свои шеи на свете

Они хотят схватить меня и унести с собой в пустой воздух

Я иду, хоть и не двигаюсь, глубина меня успокаивает

Даже вопросы кричат ​​своим хоровым пением

Я иду, хоть и не двигаюсь, глубина меня успокаивает

Даже вопросы кричат ​​своим хоровым пением

Они не помнят, что у человека есть только жизнь

Они тоже хотят владеть им

Настало время узнать все эти лица

Кто думал, что забыли, за будничной дымовой завесой

Никакие мечты не оставят нас в покое, даже если мы их отвергнем

Я ухожу поздно ночью, наконец пришло время

Над глубинами такой черный лед

Из которых я знаю темную привязанность к краю

После закрытия так много паломников

Я иду, хоть и не двигаюсь, глубина меня успокаивает

Даже вопросы кричат ​​своим хоровым пением

Я иду, хоть и не двигаюсь, глубина меня успокаивает

Даже вопросы кричат ​​своим хоровым пением

Они не помнят, что у человека есть только жизнь

Они тоже хотят владеть им