Sanansaattaja - Cmx

Mitäennen olin joskus, kerran, kautta aikojen,

läpi pettymysten metsäin sama, melkein ikuinen,

nyt on mennyt, laonnut ja tuuliin karistautunut,

puristunut tyhjiin, rauennut ja mennyt menojaan.

Lähemmäksi salaisuutta, lähemmäksi totuutta,

lähemmäksi maailmalta salattua sydäntä

luulin tekeväni matkaa avainnippu kädessäni,

väärät oli avaimet ja portti toisaalla.

Silti enpäosaa, enpätaida vieläluovuttaa,

etsiminen, kaipaus, saa ravinnoksi riittää.

Tuiskussa kun hiukkastuulten kantaa myrskylyhtyään

kerran kotvan tuntee vieraan läheisyyden sisällään.

Tasangolla, jollain, ajatuksin hedelmättömin,

pinnistelen rauniolla, vettäjos vain löytäisin,

hengen, jonka tiedän, luotan, yhäjossain elävän

kangastuksen, edes, jonka luokse turvaan paeta-

Ihoon oli kirjoitettu näkymätön raamattu,

lukea en osaa, enkätulkita sen merkintöjä.

Joku ehkäkulkenut on loppuun polun toivion,

risteyksiin ripotellut laulut, jotka totta on.

Чем я когда-либо был когда-то, когда-то, сквозь века,

через леса разочарования такие же, почти вечные,

теперь его нет, его поглотил ветер,

выдавил пустой, заглох, и пошел на свой счет.

Ближе к тайне, ближе к правде,

ближе к сердцу, скрытому от мира

Я думал, что еду с брелком в руке,

неправильные были ключи и ворота в другом месте.

Тем не менее, я не знаю, я не могу сдаться,

поиск, тоска, получает достаточно пищи.

Порыв ветра, когда частицы ветра несут штормовой фонарь

однажды Котван чувствует в себе близость незнакомца.

На плато некоторые, бесплодные в раздумьях,

Жму руину, если бы я только мог ее найти,

дух, который я знаю, доверяю и живу

сотка, хоть кому беглый

На коже была написана невидимая Библия,

Я не умею читать, я не интерпретирую его записи.

Тот, кто, возможно, прошел путь Надежды,

песни, посыпанные на перекрестках, которые являются правдой.