Atlantis - ARES

In de nacht Atlantis, er was geen ander plan

Iemand die je doet geloven dat hij maar passant is

Als iedere andere man, iedere andere man

In de nacht Atlantis, zonk terug naar waar ik van kwam

Heel m’n geest tot de zon hem brandt

In de morgen kan ik er voor zorgen dat ze me horen tot de ondergang

In de nacht Atlantis, tot we zinken met wie blijven ook zonder belang

Al een tijdje on my mind, al secondes lang

Hoe kan het dat er een kant is

In iedereen die gesticht door angst is

En hoe blijf je ervoor niet bang

Als alles niet altijd en precies in balans is

Duiken onder ik heb deep love

Die erkenning erken ik niet, het is liefde die vervalst is

Duiken onder voor als ik zelf wil zo lang

Overleven wel op wat er in ieder geval is

Heel m’n mind tot de hemel called is nog weinig zeker, blijf gezegend dat ik

geven kan

In de, in de nacht Atlantis

Ik wil alleen zijn, met mijn sane verstand

Als ik afgerekend wordt, pak jij de steen in je hand?

Of kijk je of je mij verdedigen kan

Als je zegt wat je opgelegd is, meen je het dan?

Of besef je nooit de reden ervan (nooit de reden ervan)

In de nacht Atlantis, er was geen ander plan

Iemand die je doet geloven dat hij maar een passant is

Als iedere andere man, iedere andere man

In de nacht Atlantis, zonk terug naar waar ik van kwam

Heel m’n geest tot de zon hem brandt

In de morgen kan ik er voor zorgen dat ze me horen tot de ondergang