Cyklotymia - AdMa

Czas jakoś szybciej mija, szybsza chwila, sen jest lekki, krótki dzień

Dzisiaj myślę: Cyklotymia — F34, wiem

Stosy książek, zaburzenia;

Ja?

Ja?

Ja?

Ja nie

Subdepresja mnie omija, hipomanii pragnę wręcz

Ból nie mija, ból zostaje, bliskich ucisk sięgnął dna

Chyba przez złe doświadczenia miewam lęki, trudniej spać

Nie odbieram telefonów, skrzynka już mi pęka w szwach

Czasem czuję się jak Callas, nieszczęśliwa, łaknę salw

Czucie wglądu mnie przytłacza, psychodynamiczny szał

Gdy szczerość spuszczam ze smyczy, miewam Lśnienia tak jak Jack

Poszukuje szczęścia w gnieździe, lecz kukułka nie ma gniazd

Wiem, że nie jestem samotna, ale z pustką chodzę spać

Niektórzy nie

Rozumieją, że

I samotnym można być

Kiedy telefony urywają się

Nie pamiętam już dokładnie od kiedy odczuwam strach

Przed zwykłymi zadaniami, wyzwaniami rzekłbyś dnia

Może jakoś od liceum, gdy w słuchawce krzyczał alt

Matki mojej koleżanki sączącej z słuchawki jad

Ludzie, widzisz, nas zawodzą jak w Kuracji Majera

Strach przed wagą naszych czynów każe kłamać ciągle nam

Время как-то быстрее проходит, миг быстрее, сон лёгок, день короток

Сегодня думаю: Циклотимия - F34, знаю

Стопки книг, беспорядок;

Я?

Я?

Я?

я не делаю

Субдепрессия ускользает от меня, я жажду гипомании

Боль не уходит, боль остается, угнетение близких дошло до дна

Наверно из-за неудачного опыта у меня тревога, тяжелее спать

На звонки не отвечаю, почтовый ящик трещит по швам

Иногда я чувствую себя Каллас, несчастной, я жажду залпов

Чувство прозрения переполняет меня, психодинамическое безумие

Когда я отпускаю честность с поводка, у меня есть сияние, как у Джека

Ищет счастья в гнезде, а у кукушки гнезд нет

Я знаю, что я не одинок, но я засыпаю пустым

Некоторые не

Они понимают, что

И ты можешь быть одиноким

Когда телефоны отключаются

Я не помню точно, когда я почувствовал страх

Перед обычными задачами, вызовами, которые вы бы сказали дня

Может со школы, когда в трубке орал альт

Мать моего друга сочится ядом из наушника

Люди, видать, подкачали, как в трактовке Майера

Страх перед тяжестью наших действий заставляет нас все время лгать